“ماۓ“

 تحریر: طارق مقبول

ماۓ نی ماۓ، تیری دعاواں دے بھار میتھوں نی اے سنبھدے

توں رحمتاں دی اخیر، نی ماۓ توں بے نظیر

نی جے نہ ہوندا مینوں خوف، کفر و شرک دا

تیری مورتاں دے اگے، بیٹھا دیوے پے بولدا

تیرے قدماں وچ جنتاں، نی تیرے رتبے عظیم نے

تیری رضا دے حصول لئی، سارے پیر بھی فقیر نے

توں رحمت اس رب دی

تو اودے کرم دی دلیل ایں

تیریاں ٹھنڈیاں آغوشاں دے

سارے رسول بھی اسیر نے

تیرے قدماں دیاں بازگشت

صفاء و مرواء نوں نصیب نے

ساریاں خدمتاں تیرے حضور چہ

حقیر نے، حقیر نے!

تیری شان چہ میرے قصیدے، میرے الفاظ

بے ضرر، بے ردیف نے

میری وقعت، میرے احساس و وجود

فقیر نے، حقیر نے

تیری شان دے شاید

صرف ملاءکہ امین نے